Dag 3 -> Adios Pyrenees y tal vez hasta más tarde
Blijf op de hoogte en volg Margreet Wim
10 Juni 2014 | Spanje, Godelleta
Dinsdag 10 juni
Met de uit het hoofd geleerde tekst afscheid genomen van de lieftallige dame, die ons stond aan tekijken of we een hele speciale moeilijke taal spraken. Pff dat Spaans is echt roestig. Gelukkig was ze niet alleen lief, maar ook slim en belde haar dochter die dus Rosa Mary (de eigenaresse)bleek te zijn.
Engels gaat gelukkig vloeiend, dus dat was geen problem. Hier waren wij weer in het voordeel tov onze Spaanse dame.
Enfin, we hoopte nog een aantal dagen hier in dit ydilische plekje achteraan onze vakantie te kunnen plakken. Dit ook indien bij het thuisfront alles goed zou blijven gaan. Maar er was alleen nog plek van 15 t/m 19 juli. Dat zou te laat zijn. Over een dag of 20 maar eens informeren bij diegene waar we deze dagen ook hadden geboekt of het nog eerder mogelijk is. Anders zoeken we een andere oplossing.
Met pijn in het hart uit de Pyreneeën vertrokken.
Oh ja, de zon was er al heeeel vroeg en intens!
Op naar Godelleta nabij Valencia. Nog een kleine 550 km en we zijn er. Peanuts met onze nieuwe stalen ros. Een groot gedeelte gaat over de autovia (geen tol), dus met de cruisecontrol is dat relax rijden.
Net als de andere 2 dagen arriveren we ongeveer op de geplande tijd (tussen 16.00 en 18.00 uur) Bijna de hele weg met ARKO ipv de airco gereden. Heerlijk!
Casa Robion ziet er van buiten net zo uit als op de site. Nu maar afwachten of de rest ook zo is. En dat is redelijk zo. Foto’s zijn natuurlijk gemaakt als het pas nieuw is en nog niet gebruikt.
Terwijl we naar het hek liepen kam er een Sjappie-achtige man naar buiten. Dachten dat het de schoonmaker of zoiets was…. Maar nee het was onze Berlgsiche eigenaar Eddy. Zijn vrouw Wiske kwam er meteen achteraan.
Aardige lui en boden meteen iets te drinken aan. Nou een biertje na ruim 2.000 km gaat er wel in. En laten ze nu San Miguel hebben. Het was gezellig, maar eigen wilde we uitpakken , de woning in en daarna de zon in! Hoe langer we zaten hoe meer onverstaanbaar het Belgsich werd. En die gasten winnen meestal “Hed grootu dikteeee””. Geen idee waarom :-)
Nadat de auto zo goed als leeg was en we een beetje gesetteld waren zijn we de koelkastvulling gaan halen in het dorpje Turis zo’n 7 km verderop.
Daarna lekker op ons hele grote terras zitten niksen. Biertje erbij en genieten
Met de uit het hoofd geleerde tekst afscheid genomen van de lieftallige dame, die ons stond aan tekijken of we een hele speciale moeilijke taal spraken. Pff dat Spaans is echt roestig. Gelukkig was ze niet alleen lief, maar ook slim en belde haar dochter die dus Rosa Mary (de eigenaresse)bleek te zijn.
Engels gaat gelukkig vloeiend, dus dat was geen problem. Hier waren wij weer in het voordeel tov onze Spaanse dame.
Enfin, we hoopte nog een aantal dagen hier in dit ydilische plekje achteraan onze vakantie te kunnen plakken. Dit ook indien bij het thuisfront alles goed zou blijven gaan. Maar er was alleen nog plek van 15 t/m 19 juli. Dat zou te laat zijn. Over een dag of 20 maar eens informeren bij diegene waar we deze dagen ook hadden geboekt of het nog eerder mogelijk is. Anders zoeken we een andere oplossing.
Met pijn in het hart uit de Pyreneeën vertrokken.
Oh ja, de zon was er al heeeel vroeg en intens!
Op naar Godelleta nabij Valencia. Nog een kleine 550 km en we zijn er. Peanuts met onze nieuwe stalen ros. Een groot gedeelte gaat over de autovia (geen tol), dus met de cruisecontrol is dat relax rijden.
Net als de andere 2 dagen arriveren we ongeveer op de geplande tijd (tussen 16.00 en 18.00 uur) Bijna de hele weg met ARKO ipv de airco gereden. Heerlijk!
Casa Robion ziet er van buiten net zo uit als op de site. Nu maar afwachten of de rest ook zo is. En dat is redelijk zo. Foto’s zijn natuurlijk gemaakt als het pas nieuw is en nog niet gebruikt.
Terwijl we naar het hek liepen kam er een Sjappie-achtige man naar buiten. Dachten dat het de schoonmaker of zoiets was…. Maar nee het was onze Berlgsiche eigenaar Eddy. Zijn vrouw Wiske kwam er meteen achteraan.
Aardige lui en boden meteen iets te drinken aan. Nou een biertje na ruim 2.000 km gaat er wel in. En laten ze nu San Miguel hebben. Het was gezellig, maar eigen wilde we uitpakken , de woning in en daarna de zon in! Hoe langer we zaten hoe meer onverstaanbaar het Belgsich werd. En die gasten winnen meestal “Hed grootu dikteeee””. Geen idee waarom :-)
Nadat de auto zo goed als leeg was en we een beetje gesetteld waren zijn we de koelkastvulling gaan halen in het dorpje Turis zo’n 7 km verderop.
Daarna lekker op ons hele grote terras zitten niksen. Biertje erbij en genieten
-
14 Juni 2014 - 08:05
Wilma:
Mooie foto's hoor, kan me heel goed voorstellen dat je daar echt tot rust komt, beweging krijg je nog genoeg als je met 'handen en voeten' moet communiceren daar :-)
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
