Dag 16 - > Op weg naar onze favoriete B&B
Blijf op de hoogte en volg Margreet Wim
23 Juni 2014 | Spanje, Valderrey
Maandag 23 juni
Zo das lang geleden dat er tekst was.
Nu ik dit schrijf (vrijdagavond 27 juni) zitten we in ………Frankrijk en op weg naar huis. Niets aan de hand, maar het was leuk en heel vermoeiend voor Margreet. Later hierover meer. Nu eerst wat we hiervoor beleefd hebben.
Het zijn korte verhalen geworden, maar dat is begrijpelijk.
We waren normale tijd uit bed, omdat het meeste klaar stond en zo de auto inkon.
Klokslag 10.00 belde Javier aan. Hij had nog een presentje voor ons meegenomen: Een doosje Marzepein van Toledo. Best grappig natuurlijk.
Hij liep met ons mee naar de garage om de de deur voor ons te openen en meteen de sleutel in ontvangst te nemen.
Zo gezegd zo gedaan en daarna even stoppen bij de Super Mercado voor brood.
Op weg dan maar!
En dat ging voorspoedig ondanks de binnenwegen. Het was toch een kilometertje of 450.
Wel was te merken dat we weer naar het andere (gedeelte van) Spanje, het westen van Madrid, gingen. Dit gedeelte is vinden wij toch mooier. Samen met het (natte)Noordwesten en het zuiden.
Onderweg een plekkie zoeken voor koffie. Dat lukte wel bij een leuk meetje waar een schoolreisje aan de gang was (denken wij), maar later op de dag nog een keer voor wat te eten was best lastig. De weg bood die mogelijkehden bijna niet. Totdat we een zijweggetje vonden en dat laantje opgereden zijn. Op het moment dat we uitstapte zagen we wel wat vliegen, maar ok die zie je wel meer in Spanje. Het het “heerlijke keiharde niet te vreten” brood maar gepakt en gaan beleggen. Was echt niet te kanen en daarbij werden we ineens belaagd door een zwerm vliegen. De hele auto zat vol….. gadver….. Gauw die auto in, ramen open en rijden zodat ze vanzelf eruit gaan. En dat lukte ook op een paar hardnekkige na die achterin de auto bleven. Die hebben later vakkundig de nek om gedraaid.
Toen we het dorpje Valderrey binnenreden was het alsof we thuis kwamen.
Weer een hartelijk welkom zoals de vorige keer…….. en toch (bleek ook later) voelde het anders. De eerste keer is altijd anders zeggen we dan maar…..
Maar meteen gevraagd of verlengen mogelijk was. Maar ze zaten vol omdat een groep Engelse bekenden al tijdens ons verblijf aankwamen en een verjaardag zouden vieren en er later nog meer zouden komen. Dus de kamers zaten vol.
Autootje uitpakken en aan het diner. Dat zoals we gewend waren heel erg lekker was!!!
En de wijn (en Rosé) vloeide rijkelijk. Het was gezellig en moe en voldaan zjn we gaan slapen.
De volgende dag zou het de eerste echte snertdag worden. REGEN!!!! En dat kwam er ook.
Zo das lang geleden dat er tekst was.
Nu ik dit schrijf (vrijdagavond 27 juni) zitten we in ………Frankrijk en op weg naar huis. Niets aan de hand, maar het was leuk en heel vermoeiend voor Margreet. Later hierover meer. Nu eerst wat we hiervoor beleefd hebben.
Het zijn korte verhalen geworden, maar dat is begrijpelijk.
We waren normale tijd uit bed, omdat het meeste klaar stond en zo de auto inkon.
Klokslag 10.00 belde Javier aan. Hij had nog een presentje voor ons meegenomen: Een doosje Marzepein van Toledo. Best grappig natuurlijk.
Hij liep met ons mee naar de garage om de de deur voor ons te openen en meteen de sleutel in ontvangst te nemen.
Zo gezegd zo gedaan en daarna even stoppen bij de Super Mercado voor brood.
Op weg dan maar!
En dat ging voorspoedig ondanks de binnenwegen. Het was toch een kilometertje of 450.
Wel was te merken dat we weer naar het andere (gedeelte van) Spanje, het westen van Madrid, gingen. Dit gedeelte is vinden wij toch mooier. Samen met het (natte)Noordwesten en het zuiden.
Onderweg een plekkie zoeken voor koffie. Dat lukte wel bij een leuk meetje waar een schoolreisje aan de gang was (denken wij), maar later op de dag nog een keer voor wat te eten was best lastig. De weg bood die mogelijkehden bijna niet. Totdat we een zijweggetje vonden en dat laantje opgereden zijn. Op het moment dat we uitstapte zagen we wel wat vliegen, maar ok die zie je wel meer in Spanje. Het het “heerlijke keiharde niet te vreten” brood maar gepakt en gaan beleggen. Was echt niet te kanen en daarbij werden we ineens belaagd door een zwerm vliegen. De hele auto zat vol….. gadver….. Gauw die auto in, ramen open en rijden zodat ze vanzelf eruit gaan. En dat lukte ook op een paar hardnekkige na die achterin de auto bleven. Die hebben later vakkundig de nek om gedraaid.
Toen we het dorpje Valderrey binnenreden was het alsof we thuis kwamen.
Weer een hartelijk welkom zoals de vorige keer…….. en toch (bleek ook later) voelde het anders. De eerste keer is altijd anders zeggen we dan maar…..
Maar meteen gevraagd of verlengen mogelijk was. Maar ze zaten vol omdat een groep Engelse bekenden al tijdens ons verblijf aankwamen en een verjaardag zouden vieren en er later nog meer zouden komen. Dus de kamers zaten vol.
Autootje uitpakken en aan het diner. Dat zoals we gewend waren heel erg lekker was!!!
En de wijn (en Rosé) vloeide rijkelijk. Het was gezellig en moe en voldaan zjn we gaan slapen.
De volgende dag zou het de eerste echte snertdag worden. REGEN!!!! En dat kwam er ook.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
